2013-11-26 Kirola · Deporte

«Espero tener mucho tiempo todavía para disfrutar de la pelota»

Iker Tainta procede de la cantera de Lagunak (Foto: Plazaberri)

Debutar en profesionales con 18 años no debió ser fácil para el delantero de Barañain Iker Tainta, pero en los más de dos años que lleva en Asegarce cada vez está más cómodo. A sus 21 años, el joven berianense nos cuenta cómo comenzó en el mundo de la pelota para llegar a donde está hoy.

¿Cuándo comenzaste a jugar a pelota?

Empece aquí de pequeño, con 8 años más o menos que me apuntó mi aita. Aquí estuve jugando años pero llego un momento en que los chavales dejaron de jugar aquí y yo me tuve que ir a jugar a Burlada. Cuando comencé me acuerdo que había muchísimos chavales, estaba el frontón que no tenías ni sitio para jugar. Pero luego muchos fueron dejando. Si no me gustara no habría seguido porque es un poco duro, te duelen las manos, la pelota te hace daño... te tiene que gustar mucho para seguir. Me dio mucha pena irme de Barañain.

¿Qué recuerdos guardas de tus comienzos en Barañain?

Tengo muy buen recuerdo. Recuerdo que estábamos tantos que no cabíamos en el Retegi y los más pequeños entrenábamos en el frontón del instituto, pero cuando llovía no se podía jugar. Me acuerdo que yo tendría 8 años cuando el entrenador me trajo al Retegi; yo nunca había estado allí y recuerdo la impresión cuando llegue. También tengo muy buenos recuerdos de cuando íbamos a jugar interpueblos, íbamos como en familia. Yo soy de aquí y eso es lo que más me gustaba, que los partidos los jugabas por tu pueblo.

¿Cómo recuerdas el día de tu debut como pelotari profesional en el Labrit? ¿Te sentías preparado para dar el salto?

Fue bonito, salí a pasarmelo bien, ese día es para disfrutar. Algo nervioso siempre te pones pero no mucho. Igual me hubiera gustado esperar un poco para debutar, pero al final las cosas vienen como vienen. Yo era un niño y allí estaba junto a pelotaris de todas las edades.

¿Cuándo se fijaron en ti?

La gente va jugando y si destacas un poco y vas ganando se fijan en ti. Te llaman a unos entrenamientos y si les gustas firmas un precontrato antes de debutar, te preparan antes del debut unos dos años: entrenamientos, partidos, etc. Firmando no quiere decir que vayas a debutar, tienes que seguir entrenando porque no has hecho nada.

En tu debut señalaste que estabas acostumbrado a jugar solo y que debías habituarte a hacerlo en parejas. ¿Has mejorado el juego en parejas?

Antes de debutar lo que más había jugado era solo, bien mano a mano o cuatro y medio. Se me daba mejor. Ahora he mejorado en parejas pero aún tengo que aprender. Ahora se juega más a parejas durante todo el año y los entrenamientos también son a parejas.

¿Pasas mucho tiempo entrenando?

Entrenar hago todos los días, aunque no son muchas horas porque entrenas intensamente. Normalmente por las mañanas voy al gimnasio o al frontón, y por las tardes a correr. Ahora me he apuntado al euskaltegi por las tardes, para desconectar también un poco de la pelota. Acabe el bachiller y me propuse ir despacio porque era un cambio grande. También me he apuntado a tocar la trikitixa, que siempre me ha gustado, y hace pocos días me llamaron de Lagunak para ver si les puedo echar una mano entrenado a los mayores, de momento una hora a la semana, y yo voy encantado.

¿Has sacrificado algo para estar donde estas ahora?

No, sacrificios no. Sí que no puedes ir de juerga como un joven de mi edad pero no me importa nada, prefiero jugar, ya tendré tiempo de salir. Estudiar no me ha gustado, sí que quería haber seguido e igual vuelvo a estudiar algún día, pero no me he sacrificado. Diría al revés, al empezar tan joven en un sitio así he aprendido un montón, estoy muy contento. Es duro pero no lo cambio por nada y espero que tenga mucho tiempo aún para disfrutar de la pelota.

¿Tienes algún pelotari favorito?

Sí, no hay duda, para mi Aimar me parece hoy en día el mejor, junto con Irujo. Suelo entrenar con Aimar y es un pelotari que te enseña, te aconseja y ayuda.

¿Cómo te definirías como pelotari?

Creo que soy un pelotari con chispa, con nervio, rápido, me gusta hacer el juego con ritmo y velocidad. Lo mío es darle velocidad a la pelota, a veces sale y a veces no, pero me gusta intentarlo.

¿Cuáles son tus perspectivas de futuro?

Acabé el contrato en junio y me han renovado para otros dos años y estoy muy contento. Expectativas, poco a poco ir mejorando. En mi caso es ir avanzando poco a poco, juegas y pierdes, pero siempre sacas algo de cada partido. Lo importante es jugar, coger el ritmo. Para eso lo mejor es el verano que es donde más festivales hay y más puedes jugar.

¿Es muy competitivo el mundo de la pelota profesional?

Sí lo es, son todos compañeros, pero al final son también tus rivales. Los campeonatos son competición pura y dura. Hay varios pelotaris para pocos puestos, por lo que hay que trabajar duro para mantenerse. Todo el mundo es muy bueno, no hay nadie que no esté allí por nada. Ese también es un reto, el de mantenerse.

Itzulpena > Traducción

Iker Tainta pelotariari elkarrizketa

Barañaingo pelotari gazteak 18 urtekin egin zuen jauzia afizionatu mailatik profesionaletara. Egun horretatik bi urte inguru igaro dira eta Asegarcen jarraitzen du entrenatzen eta jokatzen. Barañaingo Pilota Eskolan hasi zuen bere ibilbidea 8 urterekin eta poliki poliki ari da bere maila hobetzen. Datorren binakako txapelketan parte hartzea espero du, nahiz eta bakarka hobeto jokatzen duela aitortu duen. Entrenatzen ematen ditu egunak baina ez luke bere oraina aldatuko. «Pilota asko gustatu behar zaizu jokatzen jarraitzeko», adierazi du.

Diseño y desarrollo Tantatic